«هوالرئوف»

پس و پیش می کنم

فصل ها را

هرچه ابر بی باران

خط می زنم از حافظه ی آسمان...

مِه که آویزان شد

روی تمام برگ های ِ

سررسید خالی زرد

می نویسم :"روز جهانی باران - تعطیل "

 و همراه می شوم

با جاده های سر به راهی

که سر ِبازگشت ندارند

مثل کوچ نشینی

که قبیله اش را گم کرده باشد...

***

شاید زنی

که از آن سوی مِه

بیرون می آید

بی چتر و بارانی ،

شاعر باشد

کلمه های خیسی را

که باران زمزمه می کند...